بیمه تامین اجتماعی
سابقه اقدامات معطوف به تحقق و شکل‌گیری تدریجی "نظام تامین‌اجتماعی" در ايران، به تصويب اولين قانون استخدامي كشوري در سال 1301 باز مي‌گردد كه طي آن، برای نخستین بار، سازوکاري حداقلی براي بازنشستگي مستخدمین دولتی به وجود آمد. تحولات بعدی، ازجمله تصویب «لايحه قانوني بيمه‌هاي اجتماعي كارگران» در اواخر سال 1331 و در دوره نخست‌وزيري دكتر محمد مصدق و تاسیس سازمان مستقلي به نام «سازمان بيمه‌هاي اجتماعي كارگران» در نهایت به تصويب «قانون تأمین‌اجتماعي» در تيرماه 1354 و تشكيل «سازمان تأمین‌اجتماعي» منجر شد که مي‌توان آن را آغازگر تحولي نو در نظام تأمین‌اجتماعي كشور دانست. پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی در سال 1357، تلاش برای توزیع عادلانه ثروت‌های عمومی در کنار محترم شمردن اصل مالکیت فردی، در اصول متعدد قانون اساسی و به‌ویژه در اصل 29 متجلی شده و برخورداری از "تامین‌اجتماعی" به‌عنوان یکی از حقوق بنیادین آحاد شهروندان فارغ از تفاوت‌های قومیتی، جنسیتی و نژادی و نیز به‌عنوان تکلیف حکومت در برابر مردم، به رسمیت شناخته شده است. سازمان تأمین‌اجتماعي که به موجب قانون مصوب سال 1354 تاسیس شده، در حال حاضر به عنوان مهم‌ترین و محوری‌ترین سازمان فعال در حوزه بیمه اجتماعی و بازنشستگی کشور؛ بیشترین تعداد بیمه‌شدگان، بازنشستگان و مستمری‌بگیران را در کشور تحت پوشش حمایت‌های متنوع خویش قرار داده است.